Comeback
مهر نودوپنج بود!
یکم یادم میاد، نمیدونم چرا کلا دیگه کم یادم میاد، فکر کنم بخاطر ابنه که همه روزا مثل هم و به یک اندازه کسل بودن اخیراً.
اون زور یک روزی مثل همین روزا بود فقط فکر میکردم یه روزِ بد و بیخود و کسل هس که قطعا سال آینده اینطور نیست! و این کسشرا که اینده رو میسازم😒😂
اولین بار که وبلاگ ساختم گمونم چهار یا سه سال پیش بود همون چهار..
بلاگفا بود با همین اسم که تو اهنگ بیا آروم منو از گودال .. شنیدم همون پسر خواننده زیرزمینی مشهدی که تو حموم رگشو زد پارسال☹️
انقد خوشم اومد ک گذاشتمش اسم وبلاگم. بعدم شروع کردم به نوشتن، خوب بود و راضی بودم بچه های ارشد هم میخوندنم نفیسه ها و...یادمه نقیسه گفت به نوشته هات افتخار میکنم! وای نقیسه تو همیشه به چشمه بچه ت منو دیدی و منم به چشمه مامان و خواهر بزرگه دیدمت!
نمدونم چی شد ولش کردم نوشتنو، گمونم باز حس محافظه کارانه یا عذابوجدان های مزخرف اومد سراغم.
خلاصه تموم شد نوشتن و یک روز که اومدم دیدم نوشته وبلاگت پوکید 😐
منم فقط یکم غصه دار شدم چون اواخر قلمم ارومم میکرد وقتی خودم میخوندمش تااا مهرنودوپنج که تو بیان نوشتم و امشب!
امشبی که مثه دیشب نیس!
امشب خواستم اویزون شم به کسی و چسناله بارش کنم اما اون خودش بدبخته و منم باید یاد بگیرم...
میخوام بنویسم اینجا ازونچه تو مغزمه که انقدر دنبال ادم نگرده.
سلام بیان!
منو تحویل بگیر!
من هیچ مخاطبی ندارم.
گریه حضار.
عطی! تو خودتو داری و یک عالمههه حرف برا تایپ!
اووو یس همینهههه😂😂
وقتی دراز کشیدی و تو خواب بعد کلی وقت میخوای تایپ کنی ازین بهتر نمیشه!
